Een boek van een dwanger, voor dwangers. Een boek van een psychiater voor een hulpverlener maar na het lezen ervan in mijn ogen ook erg waardevol voor mensen die samenleven met iemand met een dwangstoornis. Aan de hand van zijn eigen ervaringen als dwanger, zijn professionele kennis over het onderwerp en voorbeelden uit zijn praktijk als behandelaar van mensen met dwangproblemen schets hij voor ons – in een verdienstelijke poging zo volledig mogelijk te zijn – dwang. Dat alles gebeurt in heldere taal.
Menno Oosterhoff legt in dit boek als psychiater helder uit welke vormen een dwangstoornis kan aannemen, hoe vaak het voorkomt, hoe het ontstaat maar vooral ook wat je er aan kunt doen. Een hulpverlener kan deze hoofdstukken van het boek overslaan, maar voor een dwanger kunnen ze erg verhelderend zijn. Wat voor elke lezer van waarde is zijn de rest van de hoofdstukken, waarin hij ons meeneemt in zijn hoofd. Bij mij heeft dit het begrip van wat er net verkeerd loopt bij mensen met een dwangstoornis aanmerkelijk vergroot.
Als hulpverlener heb ik na het lezen van dit boek vooral het gevoel dat ik een beetje beter door heb hoe het voelt om te kampen met een dwangprobleem. Ook heb ik een aantal inzichten gekregen m.b.t de aanpak. Zo stelt de auteur dwang voor als passie voor perfectie, jeuk in je hoofd of meest treffend, vertrouwensatrofie. Hij spreekt over het atrofische vertrouwensbeen dat je enkel kunt trainen door het te belasten – use it or lose it. Om een stap te nemen is moed nodig, waarbij hij duidelijk stelt dat moed niet de afwezigheid van angst is maar juist het doen van dingen ondanks de angst.
Mocht ik last hebben van dwang, dan zou ik het boek vermoedelijk als inzichtgevend en heel ontschuldigend hebben ervaren. Als de behandeling voor je dwang niet werkt is dat niet omdat je niet hard genoeg je best doet, het kan gewoon een erg hardnekkig probleem zijn waarbij we met de huidige behandelvormen niet bij alle mensen succes boeken. Naast smetvrees en controledwang worden ook de wat onbekendere vormen van dwang besproken zoals intrusieve gedachten. Ook benadrukt de auteur dat angst niet steeds de hoofdemotie is. Veel mensen met dwang kampen eerder met een soort overgevoeligheid voor onvolledigheid.
Naast een leerzaam is het vooral een erg oprecht boek. Oosterhoff laat ons binnen in zijn tuin, zijn huis, zijn gezin maar bovenal zijn brein. Je bent een rechtstreekse getuige van zijn dwangprobleem in het boek, in zijn poging om zo volledig mogelijk te zijn. Daarbij valt hij geregeld in herhaling tijdens pogingen hetgeen hij bedoelt glashelder te formuleren. Je voelt haast plaatsvervangende teleurstelling als je je samen met hem beseft dat volledig zijn onmogelijk is.
Bij deze dank ik Oosterhoff voor zijn gastvrijheid en lijkt het boek me zoals eerder gezegd zowel voor mensen met dwangklachten als hulpverleners en hun naasten erg waardevol.
Wie honger heeft naar nóg meer kan ook de website www.dwang.eu bezoeken, van dezelfde hand als Vals Alarm.
Bibliografie
Auteur: Menno Oosterhoff
Uitgever: Uitgeverij Lucht Bv
- 367 pagina’s
- 9789491729683
