Na het verschijnen van ‘De Psychiater-Thermometer’ zagen we er heil in de ‘5 vragen aan…’ nieuw leven in te blazen! In deze rubriek antwoordt een (jonge) psychiater of AIOS 5 dezelfde vragen over zijn of haar blik op de psychiatrie en de psychiater. We interviewen psychiaters (i.o.) die elk op zijn of haar manier bezig zijn om op een positieve manier bij te dragen aan ons vak. Dat kan zijn doordat hij of zij ontzettend goede patiëntenzorg levert, iets te vertellen heeft over een (eind)referaat of onderzoek, een boeiend maatschappelijk evenement (mede) organiseert of een origineel idee heeft over de richting waarin de psychiatrie zich idealiter zou kunnen of moeten ontwikkelen.
Nadat Yolande de Kok de spits afbeet, volgde Shatha Al Rawi. Vervolgens gaf Ebtisam el Filali het stokje door aan… Jolien Veraart.
1. Vertel eens, waar ben je allemaal mee bezig?
Momenteel werk ik op de Depressiekliniek van PsyQ/Parnassia Groep in Den Haag. Het is een gesloten afdeling waar patiënten gespecialiseerde behandeling krijgen voor depressie. Samen met PsyQ Depressie Ambulant werken we aan de oprichting van het Expertisecentrum Hardnekkige Depressie. Ik werk ook voor het ECT team van Parnassia, waar meer dan 100 patiënten per jaar behandeld worden. Verder ben ik verbonden aan het UMC Groningen voor promotieonderzoek naar ketamine bij de behandeling van depressie. We zijn de inclusies van een placebogecontroleerde studie aan het afronden en we zijn bezig met de opzet van een nieuwe landelijke trial. Bij deze nieuwe studie gaan we orale ketamine vergelijken met ECT bij patiënten met een hardnekkige depressie in vijf centra in Nederland. (Voor meer informatie over deze studie: https://www.umcg.nl/-/medisch-wetenschappelijk-onderzoek/ketaminestudie)
2. Dat is heel wat! En waar ben je trots op?
Het meest trots ben ik op het ontwikkelen van het protocol voor off label ketaminebehandeling met het onderzoeksteam in Groningen. De behandeling wordt momenteel in Groningen, Nijmegen en Den Haag aangeboden. Met dit protocol hebben we de afgelopen jaren in Nederland patiënten met een hardnekkige depressie kunnen behandelen die onvoldoende effect hadden van psychotherapie, reguliere antidepressiva en ECT. Er zijn patiënten geweest die na vele jaren van somberheid toch weer opknapten met deze ketaminebehandeling, dat is bijzonder om te zien en een enorme drijfveer!
3. Heb jij vertrouwen in de toekomst van de psychiatrie?
Ik ben optimistisch over de toekomst van de psychiatrie. Om me heen zie ik initiatieven voor samenwerking ontstaan die behandeling en onderzoek binnen de psychiatrie vooruit helpen. Zo is recent het Netwerk Hardnekkige Depressie opgericht; een netwerk van instellingen die patiënten met een hardnekkige depressie behandelen, in samenwerking met de Depressie Vereniging, MIND en NedKAD. Het doel hiervan is het verbeteren van het perspectief van patiënten door de krachten te bundelen. Ik vind het belangrijk om samen te werken en elkaar te inspireren met nieuwe ideeën.
4. Tot slot nog een laatste opmerking?
Sinds het begin van mijn opleiding heb ik bij verschillende instellingen gewerkt in Utrecht, Groningen, Amsterdam en Den Haag. Overal bestaat verschillende expertise maar ik denk dat we meer kunnen doen tegen de ‘eilandjescultuur’, zowel binnen één organisatie als tussen de verschillende instellingen. Voor mij geeft het contact met collega’s en het gevoel van verbinding veel energie. Het is in deze coronatijd misschien minder vanzelfsprekend, maar des te meer van belang om plezier in het werk te houden!
5. En aan wie wil je het stokje doorgeven en waarom?
Het stokje geef ik door aan Sisco van Veen. We kennen elkaar van de opleiding en hij werkt nu bij GGZ inGeest. Hij doet onderzoek naar euthanasie bij patiënten met psychiatrische aandoeningen en dat vind ik een intrigerend onderwerp. In de klinische praktijk worstel ik wel eens met vragen van patiënten en in Nederland voeren we een uniek beleid. Ik ben dan ook heel benieuwd naar zijn bevindingen en naar zijn kijk op de toekomst van de psychiatrie!
