Jippie. Het is weer Voorjaarscongresweek. Een potpourri van psychiaters met verschillend allooi in één ruimte. Smullen! Verbinding die ik het hele jaar mis, maar iedere keer als ik weer op het VJC ben, voel ik dat we een eenheid vormen. Samenzijn in diversiteit, identiteit en activiteit.
Toch heb ik vervelend nieuws. Dit jaar is besloten om strenger te zijn met het uitdelen van de VJC-nascholingspunten. Vroeger was het zo dat je alleen maar even met je badge hoefde te zwaaien, en je had de 20 powerpunten van het VJC weer in de tas. Nu heersen er hele andere scanmores. De nieuwe regels? U moet voor 9:30 uur binnen zijn en u mag pas weg na 17:00 uur. Anders krijgt u de herregistratiepunten niet.
Hoe heeft het zo ver kunnen komen?
Er zijn in het verleden teveel psychiaters geweest die het niet zo nauw namen met de scanregels. En ik heb vorig jaar eens goed bekeken wat voor type psychiaters gemakzuchtig en nonchalant scangedrag vertonen. Wie zijn die onverlaten, die feestverstierders, die rücksichtslos de regels aan hun laars lappen en egoïstisch, halfbakken onverdiende nascholingspunten binnen harken? Ik bedoel, ga dan naar Dubai, Cuba, Paramaribo of Curaçao om passief punten te sprokkelen. Dan sprokkel je tenminste nog in de zon.
Welnu, door vorig jaar op het VJC te observeren heb ik op basis van het scangedrag psychiaterprofielen geclassificeerd. Een beetje classificering in een postmodernistisch DSM5 tijdperk kan geen kwaad, dacht ik zo. Daar gaan we dan:
1. De vluchtige vrijgevestigde
Te herkennen aan: loopt in versnelde pas de hal binnen, laat snel de badge zien zonder oogcontact te maken met de scandame. Speurt de ontvangsthal af op een bekende en kijkt vluchtig op zijn/haar telefoon. Dit is het type lange halen, snel thuis. Bezoekt haastig de sessie belastingtips voor de financiering van een eigen praktijk en besluit na 4 telefoontjes van enkele neurotische patiënten uit de privépraktijk dat het wel weer mooi is geweest. Punten in de pocket: retour naar huis.
2. De Te tevreden vijftiger
Te herkennen aan: een olijke en kwieke pas en een gespannen gelaat in de foyer van de MECC. Het is een type ‘I have seen it all’. De hele lichaamstaal ademt; ‘been there, done that’. De congrespas wordt met trots en enige ironie gepresenteerd aan de scandame. Deze vijftiger heeft een air van gearriveerd zijn (alleen niemand weet waar). Gearriveerd in het leven als psychiater. De Te tevreden vijftiger vindt niet dat die naar praatjes moet want die heeft ‘ie al gehoord. Maakt een opdringerig dansje op de NVvP feestavond met te jonge collegae of arts-assistenten. Heeft net iets teveel gedronken, maar vindt zelf van niet.
3. De spijt-psychiater
Te herkennen aan: de bezorgde blik tijdens het scannen vanwege het schuldgevoel veroorzaakt door het verkrijgen van nascholingspunten zonder een praatje te hebben bijgewoond. Scannen meestal aan het einde van de dag. Enerzijds is er het verlangen om allerlei praatjes te volgen, maar door alle gezelligheid tijdens het congres komen ze nauwelijks toe aan het volgen van het vooraf uitgestippelde programma. Komen vaak te laat. Het kernsymptoom is spijt. Spijt van het niet volgen van presentaties, spijt van het uitslapen (of verslapen), spijt van het drankje om 2 uur in de Limburgse nacht en spijt van de borrels. En voelen zich daar dan schuldig over. Oh ja, ze zijn vaste klant bij de barista bar van Lilly.
Wat vinden we hiervan?
Ik denk dat de nieuwe scanregels goed nieuws zijn. Deze bovenstaande profielen gaan we dus niet meer zien op ons VJC. Dit soort malafide congresgangers kunnen we bij de psychiatrie niet gebruiken. Wat we nodig hebben zijn jullie! Psychiaters die meer willen weten, die verder kunnen en durven te denken. Die kennis willen opeten. Die komen naar praatjes, omdat ze hunkeren naar de nieuwste wetenschappelijke weetjes. Psychiaters die het verschil willen maken. En die psychiater, dat bent u. Psychiaters zoals u en ik. Psychiaters die wat van het VJC willen maken.
En dan kan het niet anders dat het VJC dit jaar een feest word. Een feest van herkenning. Een Voorjaarsfeest waarin we samen zijn. Samenzijn in diversiteit, identiteit en activiteit.
