Dinsdagochtend, koffieautomaat. We tappen waterige cappuccino’s en verzamelen moed voor de beleidsvergadering van straks. We declareren iedere labuitslag die we wegkijken en toch leveren we nog onvoldoende productie. Dus er moet bezuinigd worden. Alweer. En we moeten meer bieden, met minder mensen.
Donderdagochtend, koffieautomaat. Gisteren Zembla gezien. We schrijven in het wilde weg piekerpillen voor met zeer schadelijke bijwerkingen. Niet goed. Ik neem maar thee geloof ik, ‘relaxing mix’.
Vrijdagochtend. Ik ontwijk de koffieautomaat. Maar goed ook. Ik hoor hoe mijn collega de column van Bert Keizer uit Medisch Contact aanhaalt: ‘“Het is heel gewoon dat opeenvolgende psychiaters dezelfde patiënt beschrijven als depressief – fobisch – schizo-affectief – autistisch – en borderliner” citeert mijn collega. Hij moet er hard om lachen. Ik word er eigenlijk een beetje treurig van. Is dat hoe de samenleving ons ziet? Moet ik in dat geval niet iets heel anders gaan doen?
Proud to be Psy? Of niet?
En jij dan? Even eerlijk: ben je er nog trots op psychiater (in wording) te zijn?
Zijn we inderdaad, zoals de NVvP voorzitter Damiaan Denys recent stelde in een interview, aan ‘het worstelen met onze identiteit’? Met wat we kunnen, wat onze meerwaarde is, wat we bijdragen? Of zijn we gewoon nog vooral trots? Op dat we zeker iets kunnen, op dat we absoluut meerwaarde hebben en dat onze bijdrage van niet mis te verstaan belang is?
De Jonge Psychiater wil het weten! We willen horen hoe de pakweg 3200 Nederlandse en 1200 Vlaamse psychiaters (i.o.) hun vak ervaren, hoe je naar je werk fietst en of je visie op de toekomst van ons vak rooskleurig is.
Wil je meewerken? Vul deze enquete in, het kost je maar zeven minuten!
De resultaten van de enquete zullen we presenteren op het komende voorjaarscongres. Maar nog belangrijker: op basis hiervan kunnen we een geluid laten horen dat meer dan ooit tevoren weergeeft hoe de vlag erbij hangt onder psychiaters (i.o.). Stuur deze link daarom door!
Bedankt alvast voor je medewerking!
