Iedereen kent wel iemand die een geliefde verloren heeft ten gevolge van de MH17 ramp. Ontredderde en verdrietige nabestaanden verschijnen op de televisie. Een periode van rouw breekt aan. Maar hoe gaat het daarna met deze mensen? Worden dit de psychiatrische patiënten van de toekomst? Gelukkig meestal niet. Maar het is wel zo dat het risico op een psychiatrische stoornis verhoogd wordt na het verliezen van een geliefde door een onverwachtse dood, zo blijkt uit recent onderzoek.
Er is een grotere kans om een depressie, paniekstoornis of PTSS te ontwikkelen, in alle onderzochte leeftijdsgroepen (N=27.534). In de hogere leeftijdsgroepen wordt vooral een toename van manische episodes, fobieën, stoornissen in het alcoholgebruik en gegeneraliseerde angststoornissen gezien. Dit is zelfs het geval bij patiënten met een blanco voorgeschiedenis! Vooral de manie op latere leeftijd vond ik opvallend. Bij mij gaan meestal ‘somatische alarmbellen’ rinkelen en ik was me er niet van bewust dat een sociale stressor zo veel impact zou hebben.
Hoe kunnen we de verhoogde kwetsbaarheid voor psychiatrische stoornissen verklaren? Voor verschillende psychiatrische stoornissen is aangetoond dat extreme stress een belangrijke risicofactor is. Verder weten we dat sociale steun erg belangrijk is bijvoorbeeld bij het voorkomen van een depressie. Als een belangrijke geliefde wegvalt, zoals de partner, valt daarmee ook een belangrijk sociaal steunfiguur weg. Ook kunnen er fenomenen als verlatingsangst optreden. Als het gaat om een kind dat zijn vader en/of moeder verliest, kan hierdoor de hechting verstoord raken met alle gevolgen van dien. De studie heeft uiteraard een aantal (vooral methodologische) beperkingen. Desondanks zijn het interessante bevindingen en is dit onderwerp nog niet eerder op deze manier en schaal onderzocht.
