Zanzibar, Tanzania
Toen ik vorig jaar benaderd werd om mee te denken over onderzoek op Zanzibar, Tanzania, was mijn eerste reactie niet meteen dat dit nu zo nodig was. Terugdenkend aan mijn bezoek in 2008 zag ik toch met name strand, goede huizen en een redelijk infrastructuur. Maar zoals wel vaker in ontwikkelingslanden ligt er achter deze toeristische zones een andere realiteit. Een realiteit van armoede, bevolkingsgroei en een slecht en overspannen gezondheidszorgsysteem.
Zwangerschap en (mentale) gezondheid
Aan zwangerschap gerelateerde morbiditeit en mortaliteit is voor de World Health Organization (WHO) een belangrijk voorbeeld van te voorkomen leed, het is dan ook een van de “substainable development goals” waarmee als doel gesteld wordt dat maternale mortaliteit met 75% teruggebracht dient te worden(1). Naast iedere vrouw die onnodig aan obstetrische complicaties overlijdt in ontwikkelingslanden overleeft een veelvoud (2). En hoe gaat het dan met hen? Gewoon weer snel terug naar huis en aan het werk in het dorp en op het land? Wat zou de impact zijn van hun doorgemaakte acute levensbedreigende obstetrische complicatie, door de WHO een near-miss genoemd? En wat is de invloed op hun kwaliteit van leven en mentale gezondheid? De geestelijke gezondheidszorg is hard bezig zijn plaats op de WHO agenda te veroveren. Niet onlogisch gezien de enorme ziektelast die de zogenaamde “common mental illness” veroorzaken in landen over de hele wereld (3).
De relatie tussen maternale en mentale gezondheid is sowieso interessant. De vruchtbare leeftijd komt overeen met de levensfase waarin het grootste deel van de psychiatrische stoornissen debuteren. De mentale gezondheid van moeders, pijlers in gezin en samenleving in vele landen, is direct van invloed op de kwaliteit van leven van de kinderen. Prenatale stress systemen en hechting tijdens de eerste levensjaren; concepten die zich lenen voor preventie en behandeling met een langdurig effect op generaties.
Crowdfunding
We hebben derhalve een lopende case-control cohortstudie waarin we de vrouwen met en zonder near-miss tot 12 maanden na ontslag uit het ziekenhuis opvolgen. Kwaliteit van leven, maar ook depressie en posttraumatische stress worden bekeken. Interessant zou je zeggen, maar hoe gaan we dat betalen? Veel vrijwillige bijdragen, enthousiasme en privétijd brengen ons een heel eind, maar serieuze fondsen of lokale bijdragen van de regering zijn moeilijk te verkrijgen.
Wel nu, we zijn gestart met crowdfunding. Zowaar ook in de wetenschap een opkomend fenomeen (4). Want wat de lokale biologische supermarkt kan om zijn huurpand aan te schaffen, kunnen we ook voor een wetenschappelijke studie. Zo komen die moeders van ver toch ineens dichtbij en verneemt u misschien later op deze site van een mooie publicatie vanuit een gebied waar de wetenschap ook hard nodig is.
Voor meer informatie bekijkt u de website: https://crowd.science/campaigns/zanzibar-maternal-health/#description
Dit artikel werd geschreven door Rembrant Aarts: psychiater en arts internationale gezondheidszorg en tropengeneeskunde knmg.
1. Herklots T, van Acht L, Meguid T, Franx A, Jacod B. Severe maternal morbidity in Zanzibar’s referral hospital: Measuring the impact of in-hospital care. PLOS ONE. 2017;12(8):e0181470.
2. Pattinson R, Say L, Souza JP, Broek N, Rooney C, Mortality WHOWGoM, et al. WHO maternal death and near-miss classifications. Bull World Health Organ. 2009;87(10):734.
3. Patel V, Collins PY, Copeland J, Kakuma R, Katontoka S, Lamichhane J, et al. The movement for global mental health. Br J Psychiatry. 2011;198:88-90.
4. Wheat RE, Wang Y, Byrnes JE, Ranganathan J. Raising money for scientific research through crowdfunding. Trends in Ecology & Evolution. 2013;28(2):71-2.