Regisseur Abdel Daoudi zet met ‘233 °C’ een dijk van een theaterstuk neer over verlangen naar connectie midden in de chaos. Inspiratie haalde hij uit zijn eigen ervaring met zijn broer met een psychotische kwetsbaarheid. De hoofdpersoon van ‘233 °C’, gespeeld door Dalorim Wartes, komt na een korte opname in een psychiatrische kliniek weer bij zijn moeder (Urmie Plein) wonen. Zuiveren, dat is wat de hoofdpersoon zou willen. Alles zou zuiver moeten zijn. Maar zuiveren komt met risico’s. Ondertussen raken alle buurtgenoten verwilderd door de spanning die met zijn komst in de buurt is gekomen. Een bijzondere rol is weggelegd voor wat eerst aandoet als de vertelster, gespeeld door Lotte Driessen, maar later blijkt zij ook diegene te zijn die de hoofdrolspeler tot het stichten van brand aanzet. In haar contact met hem spreekt ze niet alleen tot hem: ze zingt, schreeuwt, fluistert in zijn oor en speelt ook de saxofoon. Ze daagt hem uit, geeft hem vijandige opdrachten en doet hem twijfelen over de intenties van zijn nieuwe geliefde Thalia (prachtig gespeeld door Tara Hetharia). Het decor van draaiende elementen in combinatie met het gebruik van licht draagt knap bij door afwisselend te compartimenteren en het te laten vervloeien tot een woonerf aan toe. Het is sterk staaltje acteerwerk van de gehele cast die diepgang vindt door emotie en humor te combineren. Verbinding is voor het publiek sterk voelbaar, al zie je voor je ogen deze verbinding in de hoofdpersoon en in de gemeenschap verdwijnen. Het doet je denken aan de verhalen waar je zelf deelgenoot van hebt mogen uitmaken: de angst in de ogen van iemand die alleen maar controle terug wil krijgen op een overweldigende en instortende wereld. Het onder de huid kruipende leed van het onvermogen van liefhebbende moeders die hun kind gerust willen stellen met een ‘wees maar niet bang, ik ben er voor je’. En die de buurt moeten geruststellen met een ‘het was altijd zo’n lieve jongen. Je moet niet naar zijn woorden luisteren, maar naar de angst die eronder zit’. Het stuk maakt grote indruk en ontroert. In 233 °C wordt psychose niet bij naam genoemd, maar het beeld tekent zich vol kwetsbare nuance voor je uit.
233 °C is van Rose Stories en de tournee duurt tot begin april https://rosestories.nl/theater/233-c/
